หลักการ : แปลมคธเป็นไทย

เรื่องที่ควรทำความเข้าใจก่อนเรียน

1 : การแปลภาษาบาลีเป็นภาษาไทย

2 : ลักษณะของการแปล

3 : การแปลโดยอรรถ คือ อะไร

4 : หลักการทั่วไปของการแปลโดยอรรถ

5 : ความต่างจากการแปลโดยพยัญชนะ

บทเรียนที่ 1 : บทนาม

1.1 : การแปลทับศัพท์

1.2 : การแปลออกศัพท์

1.3 : สำเนียงแปล วจนะ

1.4 : สำเนียงแปล อายตนิบาต

1.5 : สำเนียงแปล อาลปนะ

1.6 : สำเนียงแปล สังขยา

1.7 : สำเนียงแปล ปุริสสัพพนาม

1.8 : สำเนียงแปล วิเสสนสัพพนาม

บทเรียนที่ 2 : บทกิริยา

2.1 : สำเนียงแปล กิริยาอาขยาต

2.2 : สำเนียงแปล กิริยากิตก์

2.3 : สำเนียงแปล กิริยาอาบ

2.4 : สำเนียงกิริยา ต้องแปลให้มีความหมายตรงกับตัวประธานนิบาต

2.5 : กิริยาคุมพากย์ ที่ปรุงมาจากธาตุว่า เกิด, มี, เป็น นิยมแปลก่อนประธาน

2.6 : กิริยามาจากธาตุตัวเดียวกัน ทั้งกัตตุและเหตุกัต ทั้งอยู่ในประโยคใกล้เคียงกัน

2.7 : แปลหนุนกิริยา ชื่อว่า หลัง อนฺต มาน

2.8 : แปลหนุนกิริยา ชื่อว่า รับเหตุ

บทเรียนที่ 3 : บทนิบาต

3.1 : หิ จ ปน ตุ นิบาตต้นข้อความ

3.2 : จ ศัพท์ ควบบทควบพากย์

3.3 : ปิ ศัพท์ ควบบทควบพากย์

3.4 : วา ศัพท์ ควบบทควบพากย์

3.5 : นาม ศัพท์

3.6 : อิติ ศัพท์

บทเรียนที่ 4 : บทอุปสัค

4.1 : สำเนียงแปล ทุ อุปสัค

4.2 : สำเนียงแปล นิ อุปสัค

4.3 : สำเนียงแปล วิ อุปสัค

บทเรียนที่ 5 : การแปลล้มประโยค

5.1 : ประโยค ย ต

5.2 : ประโยค ยาว ตาว

5.3 : ประโยค ยสฺมา ตสฺมา

5.4 : ประโยค ยํ กิริยาปรามาสนิบาต

5.5 : ประโยค ยถา ตถา (ปการตฺถ)

5.6 : ประโยค ยถา ตถา (อุปมาอุปไมย)

5.7 : ประโยค เอตทัคคะ

บทเรียนที่ 6 : การแปลล้มวาจก

6.1 : ล้ม กัมมวาจก เป็น กัตตุวาจก

6.2 : ล้ม เหตุกัตตุวาจก เป็น กัตตุวาจก

6.3 : ล้ม กัตตุวาจก เป็น กัมมวาจก

6.4 : ล้ม เหตุกัมมวาจก เป็น เหตุกัตตุวาจก

6.5 : ล้มวาจก ประโยคอนาทรและลักขณะ

6.6 : ล้มวาจก ในบทสมาส

บทเรียนที่ 7 : การแปลประโยคบาลีลักษณะอื่นๆ

7.1 : ประโยค อนาทร

7.2 : ประโยค ลักขณะ

7.3 : ประโยค คำถาม

7.4 : ประโยค ตุง ปัจจัย

7.5 : ประโยค รูปวิเคราะห์นามกิตก์

7.6 : ประโยค รูปวิเคราะห์สมาส

7.7 : ประโยค รูปวิเคราะห์ตัทธิต

บทเรียนที่ 8 : การแปลภาวศัพท์ – ภาวตัทธิต

8.1 : ภาว ศัพท์ แปลต่อจากธาตุที่มีความหมายว่า รู้, แสดง, ทราบ

8.2 : สำเนียงแปล ภาว ความเป็นแห่ง

8.3 : สำเนียงแปล ภาว ความที่แห่ง

8.4 : สำเนียงแปล ภาว ความเป็นคืออัน

8.5 : สำเนียงแปล ภาว ความที่แห่ง…เป็น

บทเรียนที่ 9 : การแปลอรรถกถาโดยอรรถ

9.1 : การแปล แบบตั้ง อตฺโถ

9.2 : การแปล แบบไม่ตั้ง อตฺโถ

9.3 : สำเนียงแปลเปิด บทตั้งในอรรถกถา

9.4 : สำเนียงแปลเปิด บทอธิบายในอรรถกถา

9.5 : สำเนียงแปลไข วิวริย วิวรณ

9.6 : สำเนียงแปลไข สัญญี สัญญา

9.7 : กิริยาคุมพากย์ คือ วทนฺติ ไม่มีประธาน

บทเรียนที่ 10 : สำเนียงนิยม

10.1 : ปเคว, โก ปน วาโท, กิมงฺคํ ปน

10.2 : สงฺขาต

10.3 : วเสน

10.4 : อาทิ

10.5 : สหบุพพบท พหุพพิหิ

10.6 : ทวันทวสมาส

10.7 : นามกิตก์ กัตตุรูป ตัสสีลสาธนะ

10.8 : แปลเหน็บ ไซร้

10.9 : แปลเหน็บ ฉะนั้น

10.10 : แปลยังไม่หมดกลิ่นเนย

10.11 : สำเนียงวิเสสนะว่า ผู้มีอัน สามารถใช้ ที่ ซึ่ง แทนได้